Të jetosh si diçka ndryshe nga heteroseksuali
M – 18 vjeç
Të jetosh si diçka ndryshe nga heteroseksuali është shumë e vështirë, veçanërisht në vendin ku unë jetoj, Kosovë.
Paragjykimet janë një luftë e përditshme dhe ballafaqimi me injorancën dhe keqinformimin herë pas here duket i pamundur.
Shkolla e mesme. Kjo është kur gjërat filluan të ndryshonin në mënyrë drastike.
Ende mbaj mend herën e parë që jam ngacmuar. Kjo ndodhi gjatë vitit të parë të shkollës së mesme, rreth tetorit. Ishte rreth orës 7:30 të mëngjesit dhe unë isha duke ecur për në shkollë, i gatshëm të takoja miqtë e mi dhe të qetësohesha para se të binte zilja. Në pak sekonda më afruan katër djem shumë “bad boys”. Para se ta kuptoja, isha i rrethuar dhe nuk kishte rrugëdalje për mua. Ata filluan të abuzonin verbalisht me mua dhe duke më thirrur me emra. Unë fjalë për fjalë nuk e kisha idenë pse ata do ta bënin këtë. Isha i tronditur dhe shumë i hutuar. Kjo është hera e parë që kam dëgjuar ndonjëherë fjalën GEJ.
Ata pretenduan se e dinin se isha në mënyrën sesi ecja dhe bashkëveproja me të tjerët. As nuk e dija se çfarë do të thoshte, por e dija se nuk ishte asgjë për t’u krenuar. Unë në çast mohova gjithçka, duke u ulëritur atyre dhe duke u premtuar vetes se nuk do të isha kurrë homoseksual. Kjo është diçka për tu ndjerë i turpëruar.
Meqenëse jam një person shumë i qetë, kam tendencën të mos reagoj kur njerëzit më përqeshin apo edhe më rrahin fizikisht, por u drejtohem njerëzve që kam besim. Kur u ktheva në shtëpi, i thashë mamasë time se çfarë kishte ndodhur. Ajo tha se ishin xhelozë dhe kjo ishte arsyeja që ata të talleshin me mua. Ende në këto ditë besoj se ishte thjesht marrëzi dhe injorancë, jo xhelozi.
As 2 vitet e fundit në atë shkollë nuk ishin të lehta. Njerëzit gjithmonë do të më kritikonin për mënyrën se si unë ecja, veproja, flisja dhe madje edhe mënyrën se si unë i shikoja thonjtë e mi (me sa duket ekziston një “mënyrë heteroseksuale” për ta bërë atë).