Tu e lexu qitash
Unë jam në paqe me veten

Unë jam në paqe me veten

F – 24 vjeç

Po e filloj këtë histori duke ju thanë që kjo histori nuk ka një fund; por ka një vazhdimsi të lumtur.

Një vajzë mesatare Kosovare, që normal si gjithë të tjerët pati frikë me qenë ndryshe, prandaj edhe u fsheh nën ombrellën e “normales”. Kjo jam unë, ose thënë më mirë isha deri para dy viteve. Kisha frikë me pranu seksualitetin tim prandaj edhe u mundova shumë ta ndryshoja, por ndryshimi nuk erdh asnjëherë, e në vend të tij erdhën depresioni dhe mizerija. Kam ba shumë gabime gjatë kësaj kohe, por gabimi më i madh ka qenë shtypja e vetes për hir të stereotipeve të shoqërisë tonë pak ca të prapambetun.

Kështu vazhdova rrjedhën deri sa vendosa me come out edhe me u shliru prej asaj barre të madhe që s’më lejojke as frymë me marrë lirshëm. Personi i parë tek i cili kam come out ka qenë bashkëshorti i asaj kohe (tash ex), që për fatin tem të mirë nuk reagoi keq. Madje edhe m’tha e kam kuptu me kohë.

Personi i dytë ishte shoqja e ngusht, reagimi i të cilës m’ka bo me krahë. “It’s okay, and please don’t freak out” m’tha. Ajo m’bani me e pa veten normale, më ndihmoi me e pranu veten edhe me e dasht’ veten. Më dha forcë me i përballu reagimet jo të mira të familjarëve që vijun kur ju tregova. Me suportin e saj nxori prej meje një forcë edhe një guxim që edhe unë nuk e kam ditë që e kisha pas.

Po e preki pak edhe temën e dashnisë. Deri këtë vit se kam leju askë me u fut n’zemër, ja kam ndalu të gjitha ndjenjat vetes nga frika e lëndimit. Derisa pa e kuptu ajo u fut. Edhe ma ka thanë ni fjali që kurrë s’kam me harru: “Unë kam me t’msu çka asht’ dashnija”; edhe ja doli. Fal saj msova dashninë, përjetova ato ndjenja që ta tjetërsojnë qenien që deri dje e ke pandeh si personalitet i pa ndryshum.

Kqyre edhe qito

Ato ndjenja që të bajn’ me pa lule edhe n’ferr, por që edhe të djegin atëherë kur i mbyll sytë e e anashkalon zjarrin. Këto ndjenja janë të bukura dhe plot dhimbje, por prapë mendja jonë i ruan sikur të ishin thesare të fshehtësisë së Bermudës. Fatkeqësisht, ajo u largu shpejt dhe prej saj më mbetën këto kujtime, dhe këto ndjenja që sditën me u shujt.

Por më i rëndësishëm është fakti që unë jam në paqe me veten, e du veten deri në pafundësi. Arrita me e njoft’ veten, me i dasht’ të metat e mia e me i njoft’ vlerat e mia. Arrita me e vlersu veten për atë që jam.

Prandaj do kisha pas vetëm këtë porosi; dujeni veten edhe kur askush nuk ju don, vlerësojeni veten edhe kur askush nuk ju vlerëson, se atëherë keni me qenë të lumtur.

Kqyri komentet (0)

Leje ni koment

Email adresa jote nuk publikohet.

© 2020 Dylberizm - Të gjitha të drejtat e rezervuara

Scroll To Top